Mijn naam is Rianne Schoeber en ik woon in Sonnega, een klein plaatsje bij Wolvega in het zuidelijkste deel van Friesland. Daar woon ik  samen met mijn man Aalt en onze Shelties: Veron, Zinzi, Melvin, Dorris & Lewis.

In januari 1997 kregen wij onze Schotse Herdershond Maroussia. Helaas bleek zij HD te hebben. We hadden graag behendigheid of flyball met haar willen doen, maar helaas, dat was vanwege haar slechte heupen geen optie meer. We besloten toen om er een hondje bij te nemen. Voor dat we Maroussia kregen, twijfelden we of we een Schotse Herdershond of een Sheltie wilden, daarom kozen we deze keer voor een Sheltie. Een keus waar we nooit spijt van hebben gekregen. Onze eerste sheltie Kelly (Kelly v.d. Carnivoor Stam) kregen we in december 1997 en we werden gelijk verliefd op haar en op het ras.  Omdat het ons leuk leek eens een nestje te fokken,  heb ik in 1999 de cursus KK1 gevolgd. En later ook nog de cursus KK2.  In 2000 heeft Kelly haar eerste nestje gekregen, waarvan we een driekleur teefje, Bonita, hebben aangehouden. Uit het eerste nestje van Bonita hebben wij een sable teefje aangehouden, Fardau. Begin 2003 kwam onze vierde sheltie bij ons. Eigenlijk hadden we nog geen plannen voor nog een sheltie erbij. Maar omdat de fokkers, Ron & Wendy Wheatman, op zoek waren naar een goed plekje voor Maeglin, wegens een ernstige ziekte van  Wendy, hebben we besloten dat wij haar dat plekje wilden geven.  Helaas heeft Wendy de strijd tegen haar ziekte moeten verliezen en is ze in december 2002 overleden. Maeglin  heeft een paar nestjes gehad en daarvan hebben we in 2006 een blue merle zoon, Thiago, gehouden en in 2010 nog een sable dochter, Laura. In 2011 hebben we onze Veron uit Duitsland gehaald bij Yvonne Bartelt van kennel Queensland. Uit Laura's eerste nestje met Veron, dat uit twee pups bestond, zijn beide pups bij ons gebleven:  Melvin en Zinzi. Sinds begin 2016 is Dorris aan ons roedeltje toegevoegd.
Voorjaar 2019 bleek mijn beste vriendin Rineke de Wolff, ongeneeslijk ziek te zijn. Hierdoor moest er voor een aantal van haar shelties helaas een ander thuis gezocht worden. Daarom is Lewis 12 juni 2019 bij ons komen wonen. Rineke en ik hebben hem ooit samen opgehaald bij zijn fokker, Nora Volkert, omdat we beide verliefd waren op hem als pup, vanaf de foto's die we zagen. Hij deed ons denken aan Tudor (Ch. Cresteak Tudor Crown at Wendisle) toen die nog een pup was. Tudor is de vader van Maeglin en zit dus ook in de stamboom van Zinzi en Melvin. Hij is Lewis zijn  overgrootvader aan vaderskant.
Inmiddels hebben we helaas van Maroussia, Kelly, Bonita, Fardau, Maeglin, Thiago en Laura afscheid moeten nemen.

Onze shelties leven natuurlijk bij ons in huis en als we eens een nestje hebben, de pups vanzelfsprekend ook. Goede socialisatie vinden we belangrijk, dus proberen ze met zoveel mogelijk dingen in aanraking te brengen. Met onze Shelties gaan we altijd naar de  hondenschool voor puppycursus of ringtraining. Ik raad mensen, die een pup hebben, echt aan om minimaal de puppycursus te gaan doen met hun pup. Niet omdat een Sheltie nou zo eigenwijs is dat er een cursus voor nodig is om hem op te voeden, maar om onder andere door te gaan met de socialisatie, waar de fokker al mee  begonnen is, zodat u een vrij en open hondje houdt. Op de cursus went uw pup aan andere mensen en allerlei andere honden, groot en klein. Tegelijkertijd kan uw hondje dan ook (blijven) wennen aan autorijden en/of op de fiets in het fietsmandje te zitten. Verder kunt u op een goede hondensportvereniging met al uw vragen terecht betreffende de opvoeding van uw Sheltie.

Wij fokken maar af en toe  een nestje en doen dit alleen wanneer wijzelf of vrienden van ons een pup willen hebben uit dat nest.  Het belangrijkste vinden wij het om  gezonde Shelties te fokken, vrij van erfelijke gebreken en met een vrij karakter. Wij fokken volgens de richtlijnen van de Nederlandse Sheltie Vereniging en voldoen aan de door de vereniging gestelde fokvoorwaarden.   .

Aangezien wij op dit moment (oktober 2021) geen teven meer hebben waar we mee kunnen fokken, zullen wij voorlopig zelf geen pups meer hebben. Wél staat onze Lewis nog ter dekking voor teven bij andere fokkers, zodat wij toch nog betrokken blijven bij het fokken van ons ras.

Wij hebben eerder behendigheid gedaan met meerdere van onze honden en deden incidenteel mee met agilitywedstrijden. Erg leuk om te doen met onze hondjes, maar ook heel belangrijk is dat zij er enorm van genieten om lekker met ons bezig te zijn.
Behendigheid vind ik echt heel leuk om te doen, maar minstens zo leuk vind ik het om regelmatig met één van mijn hondjes naar een show te gaan. In tegenstelling tot wat mensen vaak denken, hoeven mijn shelties echt niet te winnen op een show. Mijn shelties zijn me allemaal even lief, of ze nu winnen of niet! Natuurlijk ga je met bepaalde verwachtingen naar een show en hoop je dat je hondje geplaatst wordt.  Maar juist dát maakt showen zo leuk: je weet nooit van te voren wat de uitslag zal zijn. De ene keurmeester vindt gangwerk belangrijk terwijl de ander het type of het hoofd en de vacht belangrijker vindt. Bovendien treffen we langs de showring andere sheltieliefhebbers en een praatje is gauw gemaakt. De dag is dan ook zo maar weer om. Wij gaan na afloop meestal met een goed gevoel weer naar huis en dat komt lang niet altijd door de goede resultaten, maar vooral ook door de gezelligheid en door de dingen, die je die dag weer hebt geleerd. Want leren over je eigen hond,maar ook over die van anderen doe je steeds weer door goed te kijken en te luisteren en daarvoor is een show de uitgelezen plek.

  Contact: decasawolveson@hotmail.com   

Telefoonnr.: 0561-617048